Column: Danielle Sluijter over de wedstrijd in Erezée

Afgelopen zondag stond de Three Nations Cup wedstrijd in Érezée op het programma. Dat betekende op zaterdagmiddag naar België om het parcours te verkennen. Ik vond dit altijd een leuk, maar ontzettend zwaar parcours. Bovendien had het in de buurt van Érezée de dagen ervoor erg hard geregend, hierdoor was het parcours modderig en glad. Dit merkte ik al snel bij de verkenning op zaterdag.

Ik kwam niet lekker in de afdalingen beneden en in de klimmen kwam ik al helemaal niet boven. Hierdoor durfde ik de drop niet goed te oefenen en probeerde ik het via de ‘Chicken way’. Dit was ook geen succes en ik ging hard onderuit. Tijd voor andere banden dus.

Het probleem was alleen dat ik dan op zaterdag niet meer kon inrijden. Dus moest ik op zondag nog een keer het parcours rijden. Gelukkig gingen de dames pas om 13:00 van start en had ik hier nog genoeg tijd voor. Ook kon ik, mede dankzij Fleur van der Peet, de drop goed rijden.

Om 13:00 klonk dan het fluitsignaal. Ik was blij dat ik de drop nog goed had geoefend. Dit gaf mij in de startronde ontzettend veel voordeel. Daarna zakte ik wel weer wat naar achteren in het peloton dames. Ik merkte dat ik last had van de val van zaterdag. Mijn linkerbeen voelde stijfjes aan en als het parcours vooral bestaat uit klimmen, is dat niet geheel optimaal. Toch geprobeerd het beste ervan te maken en overal mijn best te doen.

Uiteindelijk kwam ik als twaalfde over de finish. Hier ben ik tevreden mee gezien alle omstandigheden. Nu even snel mijn afstudeerscriptie afmaken, inleveren en dan komende vrijdag naar Duitsland voor alweer de volgende wedstrijd van de Three Nations Cup.

Groetjes, Danielle Sluiter