Enduro Kluisbergen van Kristien Nelen

De eerste Enduro van het jaar , Kluisbergen was de place to be met als interessante meerwaarde dezelfde specials van de dag ook in de avond met verlichting te rijden. Een inmiddels populaire Enduro en heel mooi om je seizoen te starten. Zo ook Kristien Nelen die haar verhaal doet:

“Om 15u vertrokken we in Kluisbergen naar de 1e special. Spannend die eerste wedstrijd, Kluisbergen is niet mijn favoriet… Ik had veel modder (klei) verwacht maar het leek goed mee te vallen.

De eerste special ging vlotjes. Al stond ik te zwaar voor een onverwacht klimmetje en reed ik op het einde langs de verkeerde kant van een paaltje, moest alles dichtgooien om terug op het parcours te komen. Ondanks dat had ik de snelste tijd!

Dan vertwijfeling: er hing een pijl onduidelijk en niemand wist waarheen. De man die aan de finish stond stuurde ons naar links, via de weg. Zo kwamen we na wat klimwerk bij special 2.

Een snelle start tot je plots rechts moest van een smalle drop. Dacht even dat ik bijna overkop zou gaan! Weer omhoog en dan omlaag om meteen een steile schuine verkanting omhoog te moeten nemen. Die lag glad dus ik moest alles of niks spelen om het te halen. Te traag en je gleed naar onder. Dit lukte maar daar lag een nog moeilijker obstakel: een nog steiler klimmetje en net zo glad. Mijn voorligster -Kristien Achten- gleed weg. Ik kon er nog juist langs maar doordat ik moest remmen voor haar geraakte ik er net niet op. Gelukkig kon ik één voet zetten en mijn weg vervolgen. Ook hier had ik de snelste tijd.

De 3e special lag vlakbij. Hier zat een serieus stuk bergop in, doodgaan. Ik had pijn aan m’n longen bij het diepgaan, kon precies niet goed ademen. Na die special moest ik aan een stuk door hoesten. Voelde niet lekker.

De 4e en laatste special had ik pech. Ik haalde mijn voorligger in maar kon niet voorbij. Dan een smalle doorgang en een steile modderafdaling, beneden lagen grote blokken beton en stenen. Mijn voorligger aarzelde waardoor ik moest wachten. Beneden viel hij bij die stenen, ik moest stoppen en afstappen. Omdat het daar heel glad was ben ik blijven lopen en kon pas later weer fietsen. Op het einde lag een diepe geul, ik dacht er wel over te springen maar net op het einde twijfelde ik en in een reactie gooide ik alles dicht, sprong af en deed een “cyclocrosske” :). Beetje jammer…

We rolden terug binnen en maakten ons klaar voor de nachtspecials. Dezelfde als daarstraks maar in’t donker met een licht op je helm. Net toen we terug vertrokken begon het te regenen, aiai… De 1e nachtspecial, misschien reed ik veel te snel, alles op de limiet. Al lijk je dan weer meer risico te nemen omdat je niet alles goed ziet. En hopla, weer de snelste tijd neergezet!

In plaats van dezelfde weg te nemen als daarstraks (wat eigenlijk niet de juiste verbindingsweg bleek te zijn), besloot ik nu de “officiële weg” te nemen, daarstraks had ik bordjes gezien die verwezen naar special 2 dus dat kwam goed. Dacht ik… Toen we terug boven waren sloten we instinctief aan bij de groep die daar stond te wachten. Bij de eerste special die we tegenkwamen. 3-2-1 GO! Wow wat was het nu spekglad, ik ging alle kanten op, reed eigenlijk weer veel te snel maar kon alles nog net onder controle houden.

Terug naar boven, naar special 3. Toen ik stond aan te schuiven om te starten vroeg ik welke special dit was. Ik voelde nattigheid omdat teammaatje Roos zei dat de 2e die met de gladde schuine kanten was en die was ik niet tegengekomen. Toen men zei dat dit de 4e special was, viel mijne “frank”… Dan heb ik de 3e gemist! Ofnee, dat was de 3e die vorige. We hadden de 2e dus gemist! Door anders naar boven te rijden dan daarstraks. Oh nee! Volle gas naar 3 gereden maar die was al dicht. Meteen de organisatie ingelicht, paniek. Ik lag 2e, dit kon niet waar zijn. Ze zouden me dezelfde tijd geven als vanmiddag + straftijd. Ik was er toch niet gerust in.

Dan weer volle bak terug naar de 4 gereden, bang dat die ondertussen dicht zou zijn. De focus was weg, mijn voorligger viel bij de stenen maar ik kon ontwijken en deze keer op de fiets blijven. Niet echt een goeie tijd.

We kregen een lekkere maaltijd maar ik was er nog steeds niet gerust in. Ook Roos was het slachtoffer van de slechte bepijling, we reden alles samen. De uitslag werd uitgehangen zonder aanpassingen, lap pas 6e :(. Ik ben dan terug gaan overleggen met de organisatie die gelukkig van goede wil was. Wij waren ook niet de enigen die die special misten. Ondertussen was het podium en enkel de winnares was gekend. Achteraf hebben ze wel in de uitslag alles netjes aangepast, waarvoor dank! Ik sta dus wel als 2e geklasseerd 🙂

Zeer tevreden over mijn wedstrijd, buiten de gezondheid die het wat liet afweten”