Hans Becking is goed in de Trans Mauriënne Vanoise

Hans Becking, kersverse kampioen van Nederland heeft zijn rood-wit-blauwe trui meteen laten zien. In de Franse Trans Mauriënne Vanoise, een meerdaagse rittenwedstrijd wint hij de laatste etappe. In zijn eigen woorden hieronder het verhaal van de Nederlands kampioen mountainbiken. Mooie wedstrijd die Hans Becking hier aflevert en als je veel mee maakt heb je ook veel te vertellen. Samen met Ignace Spruyt heeft hij deze wedstrijd gereden.

Hans en Ignace Spruyt

Al een tijdje terug besloten om de Trans Maurienne Vanoise te rijden. Een prachtige streek en mooie trails. Samen met Ignace Spruyt (master) op avontuur vertrokken dinsdag na het NK. Ignace zorgt voor de goede moraal. De tijdrit ging goed, maar ik moest veel alleen rijden tegen de wind in. Lange stukken rechtdoor na een steile klim met een mooie trail. We starten per 4 en de anderen zijn slimmer en werken samen terwijl ik alleen lig te vlammen. 2e word ik op 3 sec van de winnaar. De benen zijn dus goed.

Donderdag een zware etappe met veel klimwerk tot ver boven de 2000 meter. Na 8 km rij ik al lek. Een scherpe steen maakt een grote scheur in de zijkant. Eerst met een plug geprobeerd daarna met een binnenband. Bij de 3e keer lek geprobeerd met een USN gel ertussen en de band houdt het tot de finish zonder risico’s te nemen in de afdalingen. Ik probeer de schade te beperken maar finish op 25 minuten van de leider. Adieu GC.

Maar vol goede moed trek ik er Vrijdag bij de start als een speer vandoor. Al snel heb ik 2 minuten voorsprong. De benen zijn in orde. Halverwege de etappe komen we de finish voorbij en moeten we een 2e lus doen. Doordat de 1e lus wat was ingekort door de slechte weersomstandigheden ben ik er sneller dan verwacht. Het parcours was nog niet gereed en ik en ook de motorrijder voor mij weten niet waar we naartoe moeten. De motor rijdt de berg af en braaf volg ik maar het was de verkeerde kant op. Na een paar km toch maar omgedraaid en ik begin de etappe opnieuw rond plek 15.. jammer, maar ook dit is stage races. Mijn moraal is wat weg en ik bol binnen op plek 15.

Zaterdag de grote etappe. Slechte 51 km maar 3000 meter klimmen. Het is hier steil en de trails zijn te vergelijken met de afdalingen in de wereldbekers. Mountainbiker word je hier in de Franse alpen. Ongekend dit niveau van trails. Op voorhand hadden ze mij gezegd dat de laatste klim lastig was. Ik klim van 1300 meter naar 2300 in minder dan 8 km..  op 4 km sta ik weer beneden na een paar steile wandelpaden. 100% mountainbiken. Ik voel mij goed en ik word 2e zonder te forceren met een klein beetje in de tank voor de laatste dag waar ik graag zou winnen.

De laatste dag slechts 1 klimmetje… 35 km en 1800hm. De trails zijn mooi maar erg zwaar op een hardtail en ik verlies wat tijd in de afdaling op de Fransman Griot. In de klimmen kom ik terug en rij hem voorbij de laatste klim. Yessss na de 2 dagen met wat pech toch mooi kunnen afsluiten met etappewinst in mijn rood-wit-blauwe shirt. De Trans Maurienne Vanoise is een prachtige race voor iedereen. Het technisch niveau is nu en dan extreem maar zo veel fun en mooie uitzichten heb ik nog niet veel meegemaakt. Deze week rustig aan en volgende week de wedstrijd in Houffalize.