Tweede plaats voor Anne Tauber in worldcup Mont St Anne
Met een tweede plaats kan Anne Tauber met glans afscheid nemen van Mont St Anne. Dat dit hele mooie prestaties zijn weten we nu, het betekent ook dat Nederland in de persoon van Anne Tauber weer meespeelt in het internationale mountainbiken. Met 3 derde plaatsen en nu de tweede plaats mag je spreken van een definitieve doorbraak. De U23 categorie is namelijk echt niet de lichtste en er komen erg goede lichtingen sterke mountainbikesters aan. In haar eigen woorden vertelt Anne nog over haar laatste dag in de voorbereiding. Tevens een dankjewel aan Anne om jullie op de hoogte te houden via Offroadbikers.eu
De dag voor de wedstrijd is aangebroken en inmiddels voelt het parcours een beetje eigen. Vannacht lag ik nog even wakker. Ik had 1 nieuwe lijn ingedachte die ik heel graag wilde proberen. Dat kan mij altijd wel even uit mijn slaap houden;)
De volgende ochtend stond ik zodoende te popelen om op mijn fiets te stappen.
Bij de rockgarden heb ik even staan kijken naar andere rijders en mijn lijn uitgeprobeerd. En met succes! Alles liep beter dan de voorafgaande dagen.
Helaas zag ik vrijwel geen andere U23 dames rijden dus had ik geen idee wat ik zou kunnen verwachten van hen. Maar een voorbeeld nemen aan verschillende mannelijke rijders waaronder mijn teamgenoot Milan, met wie ik wat lijnen had besproken, is ook super leerzaam!
De rest van de dag besteed ik er aan mijn lijf optimaal te krijgen en mijn spullen gereed maken voor de wedstrijd van morgen. Van onze fysiotherapeut krijg ik een behandeling aan mijn rug. Ik zat een klein beetje vast in mijn onderrug maar gelukkig is dat met een korte ‘knak’ weer verholpen.
Ik besteed goede aandacht aan mijn voeding, mentale voorbereiding en ook moet mijn fiets natuurlijk helemaal in orde zijn. Gelukkig hoef ik me daar niet al te veel zorgen over te maken en hebben we begeleiding om dit voor ons te regelen. Over de banden keuze twijfel ik echter een beetje. Ik heb keuze uit lichte maar kwetsbare banden, hele snelle banden met weinig profiel en een regen band. Uiteindelijk besluit ik toch voor de lichtste versie te gaan.
Wat ik voor een wedstrijd altijd heel graag doe, is met een overzicht van het parcours alles nog eens in mijn hoofd door te nemen. Op z’n moment volg ik met mijn vinger het kaartje terwijl in mijn hoofd een soort filmpje afspeelt van het parcours dat voor me opdoemt.
Aangezien het filmpje in mijn hoofd natuurlijk altijd het ‘perfecte voorbeeld’ is krijg ik extra zelfvertrouwen voor de race.
Vanochtend begon het al een beetje; een kriebelende buik! Lichte zenuwen zijn niet zo erg houd ik mezelf dan altijd maar voor. En ik denk ook dat dat zo is. Natuurlijk moet je niet zo zenuwachtig zijn dat je blokkeert maar een beetje nervositeit zet je op scherp.
En die scherpte was vandaag heel goed! Misschien kwam dit deels doordat de organisatie had besloten ons 2 minuten achter de Elite dames aan te laten starten. Dat gaf mij de uitdaging te proberen naar deze dames toe te rijden en te kijken waar ik nu eigenlijk sta in de categorie waar het uiteindelijk ‘allemaal’ moet gebeuren.
Ik ontbijt met rijst. Ja echt, als ik iets lekker vind om te eten voor de wedstrijd is het rijst. Het maakt niet uit op welk moment van de dag. Rijst is lekker licht verteerbaar en geeft toch veel energie.
Als ik mijn ontbijt achter de kiezen heb stap ik op de fiets richting het parcours om te kijken naar de U23 mannen en Milan aan te moedigen. Milan finisht uiteindelijk op de 13e plaats.
Om 11:20 word het startschot van de dames gelost en 2 min later zijn wij aan de buurt. Met 18 dames vliegen we de eerste klim omhoog. Een grote groep rijdsters was het vandaag niet maar alle toppers waren aanwezig om hun klassement te verdedigen.
Ik heb het niet heel makkelijk in de eerste paar minuten. De startronde is breed waardoor iedereen overal en nergens fietst terwijl ik probeer mijn rivalen in het oog te houden. Op de eerste singletrack zitten we echter weer ‘gewoon’ 1,2 en 3. Sina Frei, Evie Ridchards en ik fietsen wiel aan wiel op de smalle zigzag klim. Echter maakt Evie in de de 2e technische passage een aantal fouten waardoor we beide moeten afstappen. Kans om er nu voorbij te rijden zie ik niet en helaas is op dit moment Sina gevlogen. Sina is razend snel en net als voorafgaande wedstrijden onverslaanbaar. Al had ik direct achter haar gezeten, uiteindelijk is ze de sterkere rijder. Maar… uiteraard doe ik er alles aan om zo snel mogelijk dichter bij te komen en misschien zelfs eens van haar te winnen.
Al heel snel zie ik veel Elite dames voor me rijden en tot mijn verassing zitten hier hele snelle vrouwen tussen. Dit geeft mij in de race enorme motivatie. Ik maak weinig fouten op dit lastige parcours en het klimmen blijft stabiel en vloeiend lopen.
Ed (mechanieker) Stein (fysio en verzorger) staan zoals afgesproken in de verzorgingspost. Van Stein krijg ik bidons met sportvoeding aangereikt en van Ed een bidon met water om te koelen. De eerste twee ronden pak ik deze laatste steeds aan en gooi het lekker over mijn hoofd. Het was warm! Maar een ronde later begint het ineens te regenen. Het voordeel is, dat ik de koel bidons nu niet meer nodig heb maar het nadeel natuurlijk dat het wat glad begint te worden. Gelukkig is het uiteindelijk maar een korte bui en blijft alles gewoon goed fietsbaar.
Na de race mag ik het treetje van de 2e plaats beklimmen op het podium. Na 3x een 3e plaats in de World Cups dit jaar was het tijd voor een plekje hoger.
Ik ben ontzettend tevreden en zie ook weer mooie verbeterpunten voor komende periode.
Vanaf het podium snel terug naar het appartement om mijn eiwit voorraad weer aan te vullen voor optimaal herstel. ( met extra veel bosbessen ;))
Morgen vlieg ik weer naar huis en zal ik weer lekker in mijn eigen bed kunnen slapen. Ik wil de KNWU heel hartelijk bedanken dat ik mee kon en zo mijn klassement kon verdedigen. De goede begeleiding heeft mij hierin geholpen!
Fotocredits via Anne Tauber.